Mindful leven

Iedere vrijdag deelt Harrie Kolsteeg zijn gedachten in een column over mindfulness.

De corona-crisis kan ons herinneren aan dat wat we vaak zo missen: gewoon aanwezig zijn bij onze kinderen. In sommige opzichten is ons gezinsleven veel eenvoudiger geworden, omdat we onze kinderen niet naar de crèche, school, sport, vrienden hoeven te brengen en daarna ophalen, het is niet nodig om babysits te regelen want we gaan nergens heen, geen zorgen over waar onze jongeren rondhangen en met wie omdat ze thuis zijn.

Hoop is een thema dat in mindfulness niet vaak wordt benoemd. In de mindfulnesswereld kijken we naar de ervaring van nu en proberen we weg te blijven van herhalende gedachtes over hoe het had kunnen zijn of van dagdromen over een mooie toekomst. We proberen elke ervaring te erkennen zonder daar een oordeel aan te verbinden. Elke ervaring te zien zoals hij is, van moment tot moment. Daar zit ook de kracht van mindfulness.

Het is ongemeen vreemd om als samenleving zo massaal tot stilstand te zijn gebracht, zeker nu we weten dat het nog tot juni gaat duren.

Zelf voel ik de hele tijd ongemak en onrust in mijn lichaam. Stress die eruit moet net als aan het begin van een vakantie. Je wílt helemaal niet tot stilstand komen, zeggen lijf en leden. Bij het begin van de vakantie weet ik dan dat een paar dagen duurt en is er het perspectief van de rust en ontspanning die erop volgt. Nu is dat er niet en worstel ik met de situatie: wel of niet even naar het park? Mijn impulsen en verlangens volgen of toch maar het advies tot stringente sociale onthouding blijven volgen, hoe ongemakkelijk dat ook voelt?

Wibo Koole is één van de drijvende krachten achter het Centrum voor Mindfulness. Wibo is specialist in mindfulness op het werk. Hij houdt zich al tien jaar bezig met hoe je mindfulness en compassie in organisaties kunt gebruiken om mensen plezieriger te laten werken en organisaties beter te laten functioneren.